Panda-Z : The Robonimation @_@

Panda-Z: The Robonimation (パンダーゼット THE ROBONIMATION, Pandā Zetto Za Robonimēshon?) is a Japanese anime television series. The series consists of short comedy sketches, involving the adventures of Pan-Taron, a super deformed robotic panda, pilot of the Panda-Z mecha, and his equally small cute robotic friends, as they fight the evil Skullpander, leader of the Warunimal forces. The story is confined to the small Robonimal Island (containing Robonimal City and P-Z Labs) and a tiny nearby volcanic island that is home to the Warunimal base. Buildings in Robonimal City are all topped with panda heads.
Never taking itself seriously, the story is often just an excuse to put the characters in common everyday situations, but with a robotic twist, which allows for comical results. In several episodes the characters can be seen playing the card game Old Maid against one another. The deck they play with has characters from the show on them, including Skullpander as the Joker. In one episode they play Janken which translates to Rock-Paper-Scissors...a game made more difficult by their mitten-like hands.
Being robots, they can often be seen ingesting batteries for their food. Some other times, the struggle between the two groups is present, but either one of them, or sometimes even both, don't take the fighting seriously. The series is often a parody of super robot shows such as Mazinger Z, popular in the 1970s.None of the characters are voiced, and the show's infrequent dialogue is instead presented through intertitles. Some episodes have no dialogue at all, relying on mime movement, sound effects, and the show's electric guitar-based blues/rock/fusion soundtrack for expression. Each episode is five minutes long, including both the opening and ending credits. The ending credits also include a profile of one character or set piece from the series.
The series is collected in 6 DVD volumes under Bandai's "Anime Legends" banner, each of which also has a bonus 3-D animated short and a short featuring a large rotocast Panda-Z toy. The first volume is available with a pack-in Panda-Z toy 3" (8cm) tall...and to judge from a short sequence in the opening credits, this toy is as big as the "giant" robot is.

credit :: http://en.wikipedia.org/wiki/Panda-Z

Sakura

Sakura (japonais, kanji : 桜 ou 櫻, hiragana : さくら, katakana : サクラ ) est le nom japonais des cerisiers ornementaux du Japon (dont Prunus serrulata) ainsi que de leurs fleurs. La cerise (appelée 桜んぼ sakuranbo) vient d'une autre espèce de Prunus.

Le sakura a toujours été un symbole de beauté éphémère au Japon et est étroitement associé aux samouraïs et aux bushi. La vie était considérée comme belle et courte, un peu comme une fleur de cerisier. Pendant la Seconde Guerre mondiale, le sakura était un symbole servant à motiver le peuple japonais. Les pilotes nippons le peignaient sur les flancs de leur avion avant de partir pour une mission suicide, en tant que symbole de beauté et de nature éphémère. Le gouvernement encourageait les Japonais à croire que l'âme des soldats morts au combat se réincarnait en fleurs de cerisier. Aujourd'hui encore, les militaires et les policiers utilisent ces fleurs comme emblèmes, drapeaux et insignes à la place de classiques étoiles.

Il existe de très nombreux cultivars de Sakura se différenciant par le nombre de pétales, la couleur des fleurs et des jeunes feuilles, la période de floraison ou le port de l'arbre. La variété préférée des Japonais est le Somei Yoshino (japonais : 染井吉野). Ses fleurs sont d'un blanc presque pur teinté du rose le plus pâle particulièrement au niveau de la tige. En général, les pétales de ces fleurs tombent (ou plutôt "se dispersent", 散る chiru en japonais) une semaine avant que les feuilles n'apparaissent ; c'est pourquoi, ils semblent blanc du tronc à la cime. Cette variété tient son nom du village de Somei (maintenant partie intégrante de l'arrondissement tokyoïte de Toshima). Elle a été développée du milieu jusqu'à la fin du XIXe, entre la fin de l'époque d'Edo et le début de l'ère Meiji. Le Somei Yoshino est si largement associé au cerisier que les jidaigeki (films historiques) et autres œuvres de fiction représentent cette variété au début de l'époque d'Edo, voire bien avant ; de telles mises en scène sont donc purement anachroniques. Les yamazakura, yaezakura, et shidarezakura sont d'autres variétés de cerisier du Japon. Le yaezakura a de grandes fleurs avec plus de 5 pétales denses et rose foncé. Le shiradezakura, ou "cerisier pleureur", possèdent des branches qui tombent comme celles du saule pleureur et portant des cascades de fleurs roses.

credit :: http://fr.wikipedia.org/wiki/Sakura

Raton laveur

Le raton laveur, ou plus exactement le raton laveur commun (Procyon lotor, Linnaeus 1758), est un mammifère omnivore originaire d’Amérique et introduit en Europe dans les années 1930. Il doit son nom à son habitude, plus ou moins réelle, de tremper ses aliments dans l’eau avant de les manger. L’animal, de la famille des procyonidae, est essentiellement nocturne et grimpe facilement aux arbres grâce à ses doigts agiles et à ses griffes acérées. Il a le pelage poivre et sel avec de légères teintes de roux. On le reconnaît facilement à son masque noir bordé de blanc autour des yeux et à sa queue rayée de blanc et de noir. Le raton laveur s’adapte à de nombreux milieux naturels. Opportuniste et facile à apprivoiser, il s’aventure également dans les villes nord-américaines (Canada, États-Unis d'Amérique). Son comportement varie selon le sexe et la région où il vit. Il est toujours chassé pour sa fourrure mais ne constitue pas une espèce en danger ni même menacée. Originaire d’Amérique du Nord, l’espèce occupe le sud du Canada et la majeure partie des États-Unis, du Mexique et de l’Amérique centrale, dans la zone intertropicale. Il est plus rare dans les Antilles. Il est absent de certains secteurs des Montagnes Rocheuses à cause de l’altitude, des déserts et du Grand Nord canadien. Le raton laveur fréquente la forêt mixte, la forêt de feuillus et les régions agricoles. On le retrouve en bordure des forêts, le long des cours d’eau et dans les marécages sous presque toutes les latitudes de l’Amérique du Nord. Il peut aussi vivre dans les parcs urbains et les banlieues. Le territoire du raton laveur varie entre 1 et 50 km2 en fonction des densités humaines. La femelle ne défend pas son territoire. La densité moyenne est de 4 à 20 individus par km2 sur les terres cultivées et jusqu’à 100 par km2 en ville. Le domaine vital d’un mâle compte entre 2 à 12 femelles en période de reproduction. Dans les années 1930, le raton laveur est introduit en URSS et en Allemagne pour sa fourrure, dans des fermes d’élevage et pour diversifier la faune des forêts. Parfaitemant acclimaté et en l’absence de prédateurs, il a proliféré depuis. Aujourd’hui, on compte environ 100 000 ratons laveurs en Europe. L’espèce est présente au Luxembourg, en Allemagne, aux Pays-Bas, en France (Aisne où il aurait été introduit par des soldats américains), en Suisse, en Pologne et en Belgique. Aujourd’hui, il est considéré comme une menace pour la biodiversité et a été classé par le Conseil de l’Europe comme espèce invasive dont l’éradication est conseillée en raison de son impact sur la faune locale

credit :: http://fr.wikipedia.org/wiki/Raton_laveur

Dragon

Le dragon est une créature mythique, représentée comme une sorte de gigantesque et puissant serpent ou reptile, doté de pouvoirs magiques et spirituels. Dans de nombreuses mythologies à travers le monde, on retrouve de telles créatures, possédant plus ou moins de caractéristiques similaires, désignées comme dragons.
Origine du dragon

Une hypothèse sur l'origine des dragons remonterait aux premières civilisations. Les habitants auraient trouvé des ossements de dinosaures. Ce serait comme cela que les légendes sur les dragons seraient apparues. Cependant, cette théorie n'explique pas l'universalité du mythe, puisqu'il est assez rare de trouver ces fossiles à l'air libre, dégagés par l'érosion. De manière plus probable, les dragons apparaissent, sous une forme ou une autre, en même temps que les autres monstres de l'imaginaire. Les plus anciennes traces connues remontent à 6 000 ans environ, dans une tombe du Henan, en Chine : formée de coquillages, sa forme se détache nettement aux côtés du défunt. La découverte de cette tombe ne datant que des années 1980, il est possible que d'autres recherches archéologiques trouvent au monstre une origine plus ancienne, dans un futur proche. Cependant, il s'agit là d'une figure religieuse imaginaire, tout comme le sont le sphinx, les sirènes ou toute autre créature fabuleuse. Celles-ci s'appuient davantage sur des espèces animales existantes, que l'homme hybride à sa fantaisie, que sur la découverte d'un squelette gigantesque de dinosaure. On trouve ainsi des monstres aux formes semblables, mais néanmoins différents, dans presque toutes les cultures antiques, et ces mythes se sont par la suite "contaminés" les uns les autres, pour s'approcher de la figure actuelle, désormais universelle.
Symbole de vie et de puissance en Chine, protecteur en Indonésie, gardien des sabres au Japon, maléfique et ravisseur de princesses en Europe médiévale. Dans la tradition européenne (mythologie grecque, celtique et nordique), il s'agit d'une créature ailée et soufflant le feu, son corps écailleux s'inspire des reptiles, ses ailes de la chauve-souris. Il a donné son nom au dragon de Komodo. Le terme dragon désigne également des créatures similaires d'autres cultures, comme les ryuu (en japonais: 竜) japonais ou les dragons chinois. Mythe universel (absent sous cette forme sur le continent américain, il est remplacé par le bénéfique serpent à plumes des aztèques, incas et mayas), le dragon est cependant un symbole opposé selon les civilisations. En Occident, il est avec le serpent l'un des symboles du mal, de la Nature sauvage et indomptable sous toutes ses formes, l'ennemi de l'Humanité, voire la représentation du léviathan dans l'Apocalypse de saint Jean.

credit :: www.wikipedia

Sex Pistols en 1970

Les Sex Pistols sont un groupe de punk rock britannique des années 1970, connu pour être initiateur du mouvement punk au Royaume-Uni. Formé en 1975 à Londres, les Sex Pistols prennent rapidement une place importante dans l'histoire du rock et l'émergence du punk. En effet, leur attitude provocatrice prononcée, leurs mélodies et paroles violentes, leurs membres engagés, leur grande énergie et leur attitude révoltante inédite, ont marqué le Royaume-Uni des années 1970 et 1980 et créé de nouveaux genres musicaux dérivés du punk rock. Les Sex Pistols ont, durant leur carrière musicale et à travers leurs chansons, critiqué et dénoncé la société britannique, luttant pour l'anarchie et l'anticonformisme, et propulsant ainsi la naissance du mouvement punk et de son idéologie. Influencés par des groupes comme les Stooges ou les Ramones, ils n'ont jamais été égalés dans le domaine du son, ni de la déflagration qu'ils ont causée dans le milieu du rock. Ils ont à leur tour influencé toute la première vague punk de groupes comme The Clash, Jam, Sham 69, puis The Exploited et The Flowers Of Romance ou encore Nirvana, Green day ou Bad Brains pour les États-Unis, entre autres.Après avoir managé un temps la fin de carrière des New York Dolls, Malcolm McLaren émigre à Londres et y ouvre en 1971 un magasin de vêtements rockabilly (Let It Rock) puis plus tard un autre (Sex) pour y vendre les créations de sa femme Vivienne Westwood, inspirées de l'esthétique sado-masochiste. Cet endroit devient le rendez-vous de jeunes désoeuvrés, dont Paul Cook et Steve Jones, qui deviennent amis avec Glenn Matlock qui en fut l'un des vendeurs. Ils y croisent la "bande des Johns" qui sont en fait les futurs Sid Vicious, Johnny Rotten et Jah Wooble. Steve Jones, Glenn Matlock et Paul Cook jouent déjà ensemble (notamment sur du matériel volé) avec un guitariste qui sera bientôt évincé. Ils demandent à Malcom McLaren de leur trouver un chanteur, et c'est ainsi que John Lydon passe une audition en singeant Alice Cooper par dessus la musique du juke-box. Le surnom de Rotten (pourri) lui est attribué à cause de l'état de décomposition de ses dents.

Ils se créent rapidement un répertoire inspiré des New York Dolls, des premiers David Bowie et des Pretty Things. Autour d'eux a lieu un regroupement d'individus à l'attitude et l'apparence provocatrices : le Bromley Contingent au sein duquel sont Siouxie, Billy Idol et d'autres personnalités qui marqueront cette époque. L'"inflexion vitriolée" et l'attitude psychotique de Johnny Rotten sur scène créent vite une réputation sulfureuse au groupe. Joe Strummer et Sting - parmi d'autres spectateurs hallucinés - décideront de monter un groupe après les avoir vus en concert. L'aisance de la musique des Ramones avait déjà eu cet impact sur nombre de musiciens en herbe. Après un scandale télévisé à une heure de grande écoute le premier décembre 1976, une interview alcoolisée au cours de laquelle Bill Grundy, l'animateur, se voit insulter par Steve Jones, le groupe fait la une des journaux. Il se voit interdit de jouer dans la majorité des villes que traverse l'Anarchy Tour auquel participaient les Damned (pour les premières dates), les Clash & les Heartbreakers. Ils tournent alors en Europe pour échapper un peu à la pression des médias. L'Angleterre est en ébullition et les jeunes changent d'un seul coup d'attitude, de style vestimentaire et même d'opinion. Glenn Matlock et Johnny Rotten s'entendent de moins en moins et le premier finit par être remplacé par Sid Vicious (qui ne sait pas jouer de basse du tout), grâce auquel Rotten compte bien contrecarrer l'influence de McLaren sur le groupe. Après l'enregistrement de l'album, Never Mind The Bollocks (seul et unique album que vont délivrer les Sex Pistols), l'ambiance s'aigrit, des scissions apparaissent clairement entre Johnny Rotten, le manager et le reste du groupe. Sid Vicious subjugué par sa starification se détache peu à peu de la réalité. Malcom McLaren a alors l'idée d'exporter ce qu'il pense être son invention aux États-Unis. Mais bizarrement pas à New York qui les aurait sans doute accueillis en frères, mais dans le sud conservateur. Ces 12 derniers concerts se font dans une ambiance atroce qui aboutira au départ de Johnny Rotten, contraint plus tard d'abandonner son surnom dont MacLaren revendique la paternité. Les Sex Pistols se sont séparés en 1978. La rupture rapide était sans doute inévitable entre des individualités fort différentes qui ont déclenché si jeunes autant d'excitation créatrice chez les uns et de rejet chez les autres. Un film fut tourné mettant l'accent sur une manipulation de Malcolm Mc Laren : The Great Rock'n'Roll Swindle (« La grande escroquerie du Rock'n'Roll »). C'est une caricature commerciale nettement moins intéressante que le documentaire plus récent, The Filth and The Fury réalisé par le même metteur en scène, Julien Temple, où Lydon revient sur l'aventure du groupe.

En 1986, Alex Cox tourna une fiction sur la relation entre Sid Vicious et son amie : Sid and Nancy. Johnny Rotten reprit ensuite son vrai nom (John Lydon), passe un moment en Jamaïque et fonde P.I.L. (Public Image Limited) avec ses amis Keith Levene et Jah Wooble. La musique plus syncopée et tranchante que celle des Sex Pistols apparaît fortement marquée par le dub mais aussi le Krautrock. Paul Cook et Steve Jones formèrent un groupe du nom de The Professionals. Sid Vicious, bassiste extrêmement médiocre mais charismatique est resté célèbre pour avoir été soupçonné du meurtre de Nancy Spungen, sa petite amie. Sa mort d'une overdose en 1979 à New York après un séjour en prison a aidé à l'établissement de sa légende. Auparavant il avait repris le Comme d'habitude de Claude François, My Way comme Sinatra plus tôt mais de manière bien plus parodique. La chanson sert de fond sonore à la fin de The Goodfellas de Martin Scorsese. Don Letts, ancien DJ du Roxy Club et 100 club a sorti un DVD en 2005 retraçant l'histoire du Punk évoquant le rôle des Sex Pistols : Punk Attitude. Après une courte reformation en 1996, et une tournée de trois semaines en Amérique du Nord en 2003, les Sex Pistols remonteront sur scène dans un concert à la Brixton Academy de Londres le 8 novembre 2007 pour le trentenaire de leur unique album Nevermind the Bollocks. Cependant, vu les ventes record de ce concert, et des 2 dates ajoutées (épuisées le jour même), les Sex Pistols organisent la tournée Holidays In The Sun 2007. De plus, tous les 45 tours composant Nevermind The Bollocks sont réédités. Une nouvelle tournée, débutée dans un casino de Las Vegas, a lieu à l'été 2008. Cette tournée, qui passe par plusieurs grands festivals européennes (Summercase, Sziget, Summer Sonic) s'arrête en France (Festival des Terre-Neuvas) et a pour titre évocateur Combine Harvester Tour (double moissonneuse-batteuse)

merci :: http://fr.wikipedia.org/wiki/Sex_Pistols

CoCotier

Cocos nucifera L. est le nom d’espèce donné au cocotier par le botaniste Carl Linné. Il s'agit de la seule espèce du genre Cocos. Son fruit est la noix de coco. Ce palmier est présent dans toute la zone intertropicale humide. Surtout cultivé le long des côtes, il n'y reste pas confiné. En Inde, il est planté jusqu'à mille mètres d'altitude. La longévité de la plante dépasse un siècle. Sa durée de vie économique est estimée à cinquante ans, mais certains cocotiers bien plus âgés sont encore couverts de fruits. Le cocotier de mer ou coco-fesse est une autre espèce d'un autre genre Lodoicea maldivica (famille des Arécacées).

Biologie de la reproduction

Chaque cocotier est bisexué et produit des inflorescences avec des fleurs femelles et des fleurs mâles. Il peut donc se féconder lui-même ; la plupart des cocotiers Nains se reproduisent d’ailleurs de cette façon. Chez les cocotiers Grands, les mécanismes de la fécondation sont plus complexes. Pour les décrire, il faut commencer par deux définitions : la phase femelle d'une inflorescence correspond à la période pendant laquelle les fleurs femelles sont réceptives ; la phase mâle commence dès l'ouverture de l'inflorescence et s'achève à la chute de la dernière fleur mâle. Chez certaines variétés, toutes les fleurs mâles mûrissent et tombent avant que les fleurs femelles ne soient réceptives. Dans ce cas, la fécondation est croisée : elle fait nécessairement intervenir deux parents différents. Mais un autre phénomène complique encore ce mécanisme. Il existe aussi des possibilités de fécondation entre les deux inflorescences successives d'un même arbre. La phase femelle d'une inflorescence donnée peut coïncider partiellement avec la phase mâle de l'inflorescence suivante. Le cocotier est donc une espèce où coexistent différents modes de reproduction.

Credit by ::: http://fr.wikipedia.org/wiki/Cocotier

Katharine ll มหาราชินีผู้มักมากในกามคุณ

ในศตวรรษที่ 18 รัสเซียขณะนั้นมีการปกครองด้วยกษัตริย์อยู่.....

พระเจ้าปีเตอร์ที่ 3 (1728-1762)ได้ดำรงตำแหน่งเป็นองค์ประมุขของประเทศ พระนางแคทรีนเป็นเจ้าหญิงเยอรมันที่มาอภิเษกสมรสกับพระเจ้าปีเตอร์ตั้งแต่ทรงยังเป็นองค์รัชทายาท ต่อมาก็ได้ขึ้นเป็นพระเจ้าซาร์ องค์ประมุขของรัสเซีย หลังจากอภิเษกสมรสแล้ว ว่ากันว่าพระเจ้าปีเตอร์ไม่ใส่ใจพระทัยในความรักความใคร่ของพระนางแคทรีนเท่าที่ควรพึงจะมี พระองค์นั้นชอบที่จะไปคลุกคลีมั่วสุมในกรมทหารทั้งวันมากกว่า (มีข่าวลื่อว่าพระองค์เป็นเกย์) ทำให้พระนางแคทรีนซึ่งเป็นสาวสดขุ่นข้องไม่พอพระทัยอย่างยิ่ง ประกอบกับพระนางเป็นหญิงที่ต้องการทางเพศสูง จึงประชดประชันด้วยการมีเพศสัมพันธ์สวาทกับทหารรักษาพระองค์ที่หนุ่มๆ ต่อหลายคน หลายรายอยู่เสมอ หลังจากที่พระเจ้าปีเตอร์ดำรงตำแหน่งพระเจ้าซาร์ไม่นานนัก พระนางแคทรีนก็ทรงยึดอำนาจจับพระเจ้าซาร์คุมขัง และทรงสถาปนาพระองค์ขึ้นครองราชย์บังลังก์ปกครองประเทศเสียเอง แต่กระนั้นก็ไม่มีใครทักทวง เพราะนโยบายของพระนางนั้นเป็นเลิศ และยังทรงทำศึกสงครามชนะทุกครั้ง จนปวงชนถวายพระนามว่า “มหาราชินี” แต่กระนั้นพฤติกรรมของพระองค์เกี่ยวกับทางเพศนั้นเป็นที่เลื่องชื่อว่าพระนางมีความต้องการกามคุณที่ไม่สิ้นสุด ทุกวันทุกคืนจะมีผู้ชายมาถวายความสุขไม่เว้นว่าง ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียน โดยเฉพาะทหารรักษาพระองค์ ทหารรักษาพระองค์คนไหนที่หนุ่มฉกรรจ์ มีรูปร่างหน้าตาดี มหาราชินีจะให้นางสนองพระโอษฐ์ไปเชิญมาให้เข้าเฝ้าฯ เป็นการส่วนพระองค์ จากนั้นก็ให้ถวายความสำราญอย่างเต็มความสามารถ ทหารคนไหนที่ทำให้พระนางพอใจจะได้รับบำเหน็จรางวัลเป็นการตอบแทน หรือได้รับยศสูงขึ้น แต่พระนางไม่นิยมความซ้ำซากจำเจ ดังนั้นพระนางจึงใช้ทหารรักษาพระองค์มากเพื่อการนี้ ทุกครั้งที่พระนางเสร็จตรวจพลทหารรักษาพระองค์ พระองค์จะหมายตาทหารที่ตรงสเปคเอาไว้หลายคนจากนั้นก็เรียกทหารคนนั้นๆ มาเฝ้าฯ เพื่อให้ถวายงาน แต่บางครั้งทหารหนุ่มบางคนเข้าลักษณะแบบท่าดีทีเหลว การถวายงานให้ความสำราญจึงไม่เป็นที่พอพระทัยอย่างที่สุด พระนางจึงไม่พระราชดำริให้มีการทดสอบลีลาชั้นเชิงและสมรรถภาพของทหารหนุ่มเหล่านั้นก่อนที่จะเข้าไปถวายงานบนเตียงให้แก่พระนาง โดยทหารหนุ่มเหล่านั้นต้องทดสอบกับพระนางสนองพระโอษฐ์สองคนก่อน คือ เคาน์เตสบรูซ และมาดามโปรทาสซอฟ หลังการทดสอบแล้วนางสนองพระโอษฐ์ทั้งสองจะถวายรายงานรายละเอียดต่างๆ ให้พระนางแคทรีนทรงทราบเพื่อประกอบการตัดสินพระทัย แต่การรอคอยผลการถวายรายงานของพระนางสนองพระโอษฐ์เป็นที่ชักช้าไม่ทันพระทัย พระนางแคทรีนจึงต้องทรงแอบดูขณะพระนางสนองพระโอษฐ์ทำการทดสอบกับทหารรักษาพระองค์แต่ละคนเสียเลย โดยเจาะส่วนนัยน์ตาของภาพวาดติดผนังเป็นช่องแอบดูอีกห้องหนึ่ง หากบทบาทและสมภรรถภาพเป็นที่พอพระทัยก็จะทรงเรียกทหารคนนั้นทันที มหาราชินีแคทรีนแสวงหาความสำราญด้านกามคุณตลอดพระชนมายุของพระองค์ไม่เว้นวัน แม้วาระสุดท้ายของชีวิตพระองค์ก็สิ้นพระทัยในอ้อมแขนของชู้รักอายุคราวหลานที่เป็นทหารถวายพระองค์ ในขณะพระชนมายุ 70 พรรษา ค.ศ.1783
จาก หนังสือแปล ฉบับที่ 1639 + +

Ordinateur

Un ordinateur est une machine informatique. C'est un ensemble de circuits électroniques permettant de manipuler des données sous forme binaire, ou bits. Cette machine permet de traiter des informations selon des séquences d'instructions prédéfinies, appelé aussi programmes. Elle interagit avec l'environnement grâce à des périphériques comme le moniteur, le clavier, le modem, le lecteur de CD, la carte graphique (liste non-exhaustive). Les ordinateurs peuvent être classés selon plusieurs critères[1] (domaine d'application, taille ou architecture). Le mot ordinateur fut introduit par IBM France en 1955. François Girard, alors responsable du service publicité de l'entreprise, eut l'idée de consulter son ancien professeur de lettres à Paris, Jacques Perret, afin de lui demander de proposer un mot caractérisant le mieux possible ce que l'on appelait vulgairement un calculateur (traduction littérale du mot anglais « computer »). Ce dernier proposa « ordinateur », un mot tombé en désuétude désignant anciennement un ordonnateur, voire la notion d'ordre ecclésiastique dans l'église catholique (ordinant)[2],[3]. Le professeur suggéra plus précisément « ordinatrice électronique », le féminin ayant pu permettre, selon lui, de mieux distinguer l'usage religieux de l'usage comptable du mot.[4],[5] Peu avant la seconde guerre mondiale apparurent les premières calculatrices électromécaniques, construites selon des idées de Babbage. Les machines furent vite supplantées par les premiers calculateurs électroniques, nettement plus performants. Le premier ordinateur fonctionnant en langage binaire fut le Colossus, conçu lors de la 2e guerre mondiale. À la fin de la guerre, il fut démonté et caché à cause de son importance stratégique. L'ENIAC, son homologue américain créé en 1945, fut donc considéré pendant plusieurs années comme le premier ordinateur, avant que l'existence du vieillissant Colossus fut révélée.
คอมพิวเตอร์ (computer นิยมอ่านในภาษาไทยว่า คอม-พิ้ว-เต้อ) คือ เครื่องมือหรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ที่มีความสามารถในการคำนวณอัตโนมัติตามคำสั่ง ส่วนที่ใช้ประมวลผลเรียกว่าหน่วยประมวลผล ชุดของคำสั่งที่ระบุขั้นตอนการคำนวณเรียกว่าโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ผลลัพธ์ที่ได้ออกมานั้นอาจเป็นได้ทั้ง ตัวเลข ข้อความ รูปภาพ เสียง หรืออยู่ในรูปอื่น ๆ อีกมากมาย ลักษณะทางกายภาพของคอมพิวเตอร์นั้นมีหลากหลาย มีทั้งขนาดที่ใหญ่มากจนต้องใช้ห้องทั้งห้องในการบรรจุ และขนาดเล็กจนวางได้บนฝ่ามือ การจัดแบ่งประเภทของคอมพิวเตอร์สามารถจัดแบ่งได้ตามขนาดทางกายภาพเป็นสำคัญ ซึ่งมักจะแปลผันกับประสิทธิภาพความเร็วในการประมวลผล โดยขนาดคอมพิวเตอร์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเรียกว่า ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ ใช้กับการคำนวณผลทางวิทยาศาสตร์ ขนาดรองลงมาเรียกว่า เมนเฟรม มักใชัในบริษัทขนาดใหญ่ที่ต้องมีการประมวลผลธุรกรรมทางธุรกิจจำนวนมากๆ สำหรับคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กที่ใช้ในระดับบุคคลเรียกว่า คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล และคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลที่พกพาได้เรียกว่า คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค ส่วนคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กที่สามารถวางบนฝ่ามือได้เรียกว่า พีดีเอ อย่างไรก็ตามคอมพิวเตอร์มีใช้กันอย่างกว้างขวางมาก ซึ่งมีอุปกรณ์หลายๆชนิดได้นำคอมพิวเตอร์ไปใช้เป็นกลไกหลักในการทำงาน เช่น กล้องดิจิทัล เครื่องเล่นเอ็มพีสาม หรือในรถยนต์เองก็มีคอมพิวเตอร์ที่ใช้ช่วยในการตรวจสอบระบบการทำงานของเครื่องยนต์ ประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์โดยรวมแล้ววัดกันที่ความเร็วการประมวลผล ซึ่งตามกฏของมัวร์ (Moore's Law) คอมพิวเตอร์จะเพิ่มประสิทธิภาพเป็นเท่าทวีคูณในทุกปี

Thx 4 :: wikipedia

Couleur

On nomme couleur la perception par l'œil d'une ou plusieurs fréquences d'ondes lumineuses, avec une (ou des) amplitude(s) donnée(s).

Perception des couleurs

Les bébés ont une vision précoce et latéralisée de la couleur, contrôlée par l'oeil gauche dans la prime enfance, puis chez l'enfant plus grand et chez l'adulte, par l'oeil droit[1], c'est à dire dans l'hémisphère gauche du cerveau, où est également située l'aire du langage. Les scientifiques ont aussi montré que l'acuité de perception des couleurs est augmentée dans les groupes ethniques disposant d'une langue riche en mots décrivant les nuances colorées. De même les nuances sont détectées plus rapidement quand les mots pour les décrire existent dans la langue (nuances de bleu, clair ou foncé PNAS, 2006)

Ition perceptive, et longueur d'onde, notion physique. Ainsi, l'œil humain est le plus souvent incapable de distinguer un jaune monochromatique (unel importe de ne jamais confondre couleur, no seule longueur d'onde) d'une composition correspondante de vert et de rouge. Cette illusion permet d'afficher du jaune sur nos écrans d'ordinateur, et, plus généralement n'importe quelle couleur grâce à la synthèse additive trichrome.

L'arc-en-ciel étant le spectre des longueurs d'ondes monochromatiques, ne comporte qu'un faible sous-ensemble des couleurs visibles par l'œil humain (mais a contrario contient des longueurs d'ondes invisibles à l'œil humain). Le rose, par exemple, n'y figure pas : il s'agit d'un panachage que ne peut restituer aucune longueur d'onde monochromatique. Le rose est en effet constitué par l'accumulation de plusieurs ondes monochromatiques.

Le seul procédé connu de restitution intégrale des couleurs, c'est-à-dire fixant le panachage réel des longueurs d'onde de départ et non sa simple projection sur un nombre limité d'axes de teinte, est la photographie interférentielle de Lippmann (1891), onéreux et de mise en œuvre aussi contraignante que l'holographie, car fonctionnant lui aussi sur le principe des interférences. Les procédés polychromes (trichromes, quadrichromes, hexachromes…) lui sont donc préférés.

Le Monde de Narnia.

Le Monde de Narnia (The Chronicles of Narnia) est une œuvre littéraire en sept tomes de l'écrivain irlandais C.S. Lewis, publié en français sous l'ISBN 2-0705-2432-9. Le titre original pourrait être traduit littéralement par : Les Chroniques de Narnia, qui est d'ailleurs le titre de la série au Québec. Presque inconnu en France avant la sortie du film Le Monde de Narnia 1 : Le lion, la sorcière blanche et l'armoire magique en 2005, c'est un livre à succès dans les pays anglo-saxons depuis de longues années. Ces livres ont été illustrés par Pauline Baynes, qui a été présentée à C.S. Lewis par J.R.R. Tolkien.
Les sept tomes de l'oeuvre sont:
1950 : Le Lion, la Sorcière blanche et l'Armoire magique, tome 2
1951 : Le Prince Caspian, tome 4
1952 : L'Odyssée du Passeur d'Aurore, tome 5
1953 : Le Fauteuil d'argent, tome 6
1954 : Le Cheval et son écuyer, tome 3
1955 : Le Neveu du magicien, tome 1
1956 : La Dernière Bataille, tome 7
Ils n'ont pas été écrits dans l'ordre. Des lecteurs prônent de les lire dans l'ordre d'écriture, affirmant que cela permet une lecture plus profonde dans l'esprit de l'auteur. D'ailleurs les adaptations en film se font dans l'ordre d'écriture.

Converti le 29 septembre 1931 du théisme au christianisme après une discussion sur la signification des mythes et sur le christianisme, C.S. Lewis a écrit de nombreux livres sur la religion chrétienne (notamment Lettres à Malcolm et Les Fondements du Christianisme). Il fut donc profondément chrétien et cette croyance transpire dans les Chroniques de Narnia. En effet, comme le dit Philippe Maxence dans Narnia décrypté :

« Les mœurs de Narnia ne sont pas celles des Grecs, des Romains ou des rudes hommes du Nord. Sont-elles alors celles d'un monde anti- ou au moins a-religieux ?
Pas d'avantage ! Au contraire de notre société sécularisée, Narnia est un monde profondément religieux. Si religieux que l'organisation politique, les mœurs individuelles et sociales jusqu'au "sens de l'histoire", pour reprendre une terminologie marxiste, se conçoivent en fonction de Dieu. »

Thx :: http://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Monde_de_Narnia

La Tomatina en España

สวัสดีค่า พอดีเข้าเวบเวบหนึ่งไปเจอบทความนี้มา น่าสนใจดีมากๆ เลยอยากให้ทุกคนได้ลองอ่านกัน


เมื่อพูดถึงประเทศสเปน ที่เลื่องชื่ออีกอย่างหนึ่งของประเทศนี้ คือ การจัดเทศกาลและงานเฉลิมฉลองต่าง ๆ ซึ่งมีหลากหลายตลอดปี และเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจไปซะหมด ดูกี่รอบ ๆ ก็ไม่เบื่อ ส่วนมากแล้ว งานฉลองต่าง ๆ หรือที่เรียกกันในภาษาสเปนว่า La fiesta ลา เฟียซต้า นั้น จะจัดฉลองกันเพื่อประเทศชาติ และคนในประเทศ แต่ก็มีบางงาน ที่เล่นกันในเฉพาะเมือง เพราะว่าแต่ละเมืองของสเปน มีที่มาที่ไปไม่เหมือนกัน ถ้าใครไปสเปน ไม่ว่าจะช่วงไหนของปี ก็จะมีงานฉลอง หรืองานเทศกาลให้ดูกันทั้งปีเลย มันต้องมีที่ไหนซักแห่งในสเปน



เทศกาลที่มีชื่อเสียงอันหนึ่งของสเปน แม้แต่คนไทยยังรู้จักกัน เพราะความแปลก คือ เทศกาลปามะเขือเทศ หรือ เรียกว่า La Tomatina ลา โตมาติ๊หน่า ในภาษาสเปน ซึ่งเฉลิมฉลอง เริ่มปามะเขือเทศใส่หัวกัน ในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนสิงหาคมของทุกปี ที่เฉพาะเมือง บุนโยล (Bunyol) ทางภาคตะวันออกของสเปน ซึ่งอยู่ห่างจากบาเลนเซียไป 30 กิโลเมตร เทศกาลปามะเขือเทศนี้ ดุเดือด เข้มข้น ด้วย “ศึกปามะเขือเทศ” ซึ่งจะจัดขึ้นในวันพุธของสัปดาห์นั้น(เดือนสิงหาคม) ชื่อก็บอก ว่าเป็นศึกปามะเขือเทศ ดังนั้น คนที่มาร่วมงานเทศกาลนี้ ทั้งชาวเมืองเอง และผู้มาเยือน ต่างก็ปามะเขือเทศใส่กันอย่างสนุกสนาน



ในแต่ละปี ลา โตมาติ๊นา ดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้าประเทศสเปนเป็นจำนวนมาก แล้วก็มีคนมาร่วมมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็เลยต้องมีการตั้งกฎกติการกันซักหน่อย เพื่อความปลอดภัยและเพื่อรักษาประเพณีอันดีงามไว้ กฎก็มีอยู่ดังนี้ - ไม่ปาขวดหรือของแข็งใส่กัน - ห้ามฉีกเสื้อยืดกัน- ต้องทุบมะเขือเทศให้น่วม ก่อนมาปาใส่กัน- ระวังรถบรรทุกที่บรรทุกมะเขือเทศมาด้วย เด๋วรถเหยียบเอา- เมื่อเสียงประทัดสัญญาณดังขึ้น ให้หยุดปามะเขือเทศทันที
อย่างว่า กฎมีไว้แหก พอเล่นกันจริง ๆ ไม่มีใครสนใจกฎหรอกค่า ปาได้ปาเอา ซัดกันลูกเดียว ใครไปเล่น ก็เอาตัวรอดกันให้ดี อิอิ มะเขือเทศต้องเต็มสองมืออยู่ตลอดเวลา ไม่งั้นน่วม จริง ๆ ขอเตือนไว้ก่อน นอกจากนี้ ก่อนและหลังวันพุธซึ่งเป็นวันทำศึก ก็จะมีการจัดงานเฉลิมฉลองกัน ส่วนช่วงเวลาเด็ดสุดในเทศกาลนี้ คือช่วงตี 1 ถึงช่วงบ่ายโมงของวันพุธนั่นแหละ อ้าว ซัดกันเข้าไป เอาให้น่วมมมม
พอปีต่อมา เป็นวันพุธเดิม ในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนสิงหาคม พวกหนุ่มสาวจอมซ่าส์ก็มาเจอกับพวกในขบวนพาเหรดอีกครั้ง คราวนี้ ขนมะเขือเทศกันมาเอง แล้วก็เริ่มทำศึกกันในวันนั้นเอง แต่ก็มีตำรวจมายุติศึกจนได้ ส่วนในปีหลังจากนั้น ทางการได้สั่งห้ามการทำศึกมะเขือเทศ ซึ่งได้กลายมาเป็น “วันทำศึกมะเขือเทศ ”โดยปริยาย แต่กระนั้น ผู้คนก็เริ่มฉลองวันทำศึกดังกล่าว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งในแต่ละปี มีคนมาร่วมงานประมาณ 10,000 คนเลยเชียว

Thx : : cammy - <> email :

Ludwig van Beethoven นักดนตรีผู้โดดเดี่ยว

Ludwig van Beethoven (pron. en allemand : API: [ˈluːt-vɪç-fan-ˈbeːt-hoː-fn]), né à Bonn le 16 ou le 17 décembre 1770 et mort à Vienne le 26 mars 1827, était un compositeur allemand dont l’œuvre s’étend chronologiquement de la période classique aux débuts du romantisme. Dernier grand représentant du classicisme viennois (après Gluck, Haydn et Mozart), Beethoven prépara l’évolution vers le romantisme en musique et influença la musique occidentale pendant une grande partie du XIXe siècle. Inclassable (« Vous me faites l’impression d’un homme qui a plusieurs têtes, plusieurs cœurs, plusieurs âmes[1] » lui dit Haydn vers 1793), son art s’exprima dans tous les genres, et bien que sa musique symphonique fût la principale source de sa popularité universelle, c’est dans l’écriture pianistique et dans la musique de chambre que son impact fut le plus considérable. Surmontant à force de volonté les épreuves d’une vie marquée par le drame de la surdité, célébrant dans sa musique le triomphe de l’héroïsme et de la joie quand le destin lui prescrivait l’isolement et la misère, il a mérité cette affirmation de Romain Rolland : « Il est bien davantage que le premier des musiciens. Il est la force la plus héroïque de l’art moderne[2] ». Expression d’une inaltérable foi en l’homme et d’un optimisme volontaire, consacrant la création musicale comme action d’un homme libre et indépendant, l’œuvre de Beethoven a fait de lui une des figures les plus marquantes de l’histoire de la musique.

ลุดวิก ฟาน เบโทเฟน (Ludwig van Beethoven) (เข้าพิธีศีลจุ่มเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2313(ค.ศ. 1770) - เสียชีวิต 26 มีนาคม พ.ศ. 2370(ค.ศ. 1827)) เป็นคีตกวีชาวเยอรมัน เกิดที่เมืองบอนน์ ประเทศเยอรมนี เบโทเฟนเป็นตัวอย่างของศิลปินยุคโรแมนติกผู้โดดเดี่ยว และไม่เป็นที่เข้าใจของบุคคลในยุคเดียวกันกับเขา ในวันนี้ เขาได้กลายเป็นคีตกวีที่มีคนชื่นชมยกย่องและฟังเพลงของเขากันอย่างกว้างขวางมากที่สุดคนหนึ่ง การสูญเสียการได้ยิน ปัญหาของเขาเกี่ยวกับ คาร์ล หลานชายซึ่งเขาได้รับสิทธิ์เป็นผู้อุปถัมภ์ ความผิดหวังในความรัก และอารมณ์อันแปรปรวน ทำให้ชีวิตของเขาเหมือนเทพนิยายโรแมนติก ตำนานที่คงอยู่นิรันดร์เนื่องจากได้รับการยกย่องจากคีตกวีโรแมนติกทั้งหลาย เบโทเฟนได้กลายเป็นแบบอย่างของพวกเขาเหล่านั้นด้วยความเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียมทาน ซิมโฟนีของเขา (โดยเฉพาะอย่างยิ่งซิมโฟนีหมายเลข 5 ซิมโฟนีหมายเลข 6 ซิมโฟนีหมายเลข 7 และ ซิมโฟนีหมายเลข 9) และคอนแชร์โตสำหรับเปียโนที่เขาประพันธ์ขึ้น (โดยเฉพาะอย่างยิ่งคอนแชร์โตหมายเลข 4 และ 5) เป็นผลงานที่ได้รับความนิยมมากที่สุด แต่ก็มิได้รวมเอาความเป็นอัจฉริยะทั้งหมดของคีตกวีไว้ในนั้น

>>>>> ต้องการฟังเพลง แนวบีโะเฟน ทางนี้เลยค่าาา <<<<

Thx : http://Wikipedia

" สุดยอดเครื่องทรมานของ URope "

การทรมานหลากหลายรูปแบบถูกใช้มากในยุคกลาง และเริ่มมีขึ้นตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 15ในหลายประเทศในยุโรปถือว่าการทรมานคนเป็นเรื่องปกติและถูกต้องตามกฏหมายเครื่องมือที่ใช้ในการทรมานก็มีมากมายหลายรูปแบบเช่นกัน แต่ละอย่างนี้แค่เห็นก็ขอตายดีกว่าจะอยู่ให้ทรมานดีกว่า
วันนี้เลยมีตัวอย่างเครื่องทรมานในยุโรปมาให้อ่านกัน เพื่อความบังเทิงใจ ความสะใจ โกรธใครมาขอให้อ่านที่บทความนี้ นะค่า.............

สาวพรหมจรรย์เหล็ก(Iron Maiden)

อันนี้โด่งดังมากในบ้านเรา รูปร่างของมันเป็นโลงเหล็กแนวตั้งขนาดพอดีกับร่างมนุษย์ มีประตูเปิดปิดด้านหน้า ภายในเป็นเหล็กแหลมยาวทั้งด้านหน้าและด้านหลัง วิธีใช้ก็ง่าย ๆ เริ่มจากจัดการฉุดกระชากลากถูผู้ต้องหาเข้าไปในนั้นและปิดประตู(ฝา)เหล็กแหลมที่อยู่ข้างในก็จะทิ่มแทงผู้ต้องหาโชคร้ายผู้นั้นจนพรุนไปหมดทั้งตัวและจากที่เห็นในรูปมีเหล็กแค่ท่อนบนและตรงฐานข้างล่างนั้นมีช่องเล็กๆเจาะเอาไว้?ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อก็เพื่อที่จะให้เลือดของคนที่ถูกส่งเข้าไปอยู่ในนั้นไหลออกมาตามช่องนี้ มีเลือดไหลจ๊อกๆออกมาจากแม่สาวพรหมจรรย์นี่ท่วมทะลัก ทำให้นักโทษหรือผู้ต้องหาส่วนใหญ่ที่ส่งมาให้ถูกทรมานด้วยแม่สาวพรหมจรรย์นี่ ส่วนใหญ่จะช็อกตายซะก่อน เรียกว่าตั้งแต่ได้เห็นของจริงก็กลัวจนหัวใจวายตายไปเลยน่ะ


Judas Chair หรือJudas Cradle

รูปร่างคล้ายเก้าอี้ แต่ส่วนบนรูปร่างเหมือนแหลมๆเหมือนปิรามิด

วิธีใช้ก็ไม่มีอะไรมากเอาแขนขาของนักโทษหรือผู้ต้องหามามัดเอาไว้กับกำแพงรึว่าเพดาน ส่วนขาจะถูกดึงให้แยกออกจากกัน แล้วทีนี้ก็จะค่อยๆดึงนักโทษลงมาให้นั่งบนไอ้หัวปิระมิดแหลมๆนั่นแหละ (อ๋อ...แล้วไงต่อ)เอาล่ะ ที่นี้ลองจินตนาการภาพตัวเองเวลานั่งลงไปบนของแหลมๆนะครับ(ในสภาพที่ขาทั้งสองแยกออกจากกัน)

ไอ้หัวปิระมิดแหลมๆนั่นน่ะ ก็คงคิดออกว่ามันจะทิ่มเข้าไปในรูทวารกับช่องคลอดถ้าเป็นผู้ชายคงได้เปรียบ มีอยู่รูเดียว?และแล้วหัวปิระมิดมันก็จะเริ่มแทงทะลุเข้าไปเรื่อยๆโดยจุดประสงค์หนึ่งของเครื่องนี้มันก็คือ ไม่ให้นักโทษได้หลับได้นอนกันนั่นแหละนั่งอยู่ตรงนั้นไปทั้งวัน ถ้าคลายกล้ามเนื้อเมื่อไหร่ก็โดนหัวปิระมิดแทง(ต้องเกร่งกล้ามเนื้อไม่งั้นโดนแทงทะลุ)



Heretics Fork ส้อมของคนนอกรีต
วิธีใช้ก็อย่างที่เห็นในรูป เอาผูกคอนักโทษแล้วให้ปลายแหลมสองด้านแทงคางกับคอ เวลาเดินไปไหน ผู้คนจะต้องหันมามอง เพราะมันหล่อมากๆๆๆ

ขอขอบคุณความรู้ดีๆจาก http://my.dek-d.com/writer/story ด้วยนะค่ะ

Friuts Basket

Fruits Basket (フルーツバスケット, furūtsubasuketto) est un manga de Natsuki Takaya. Au Japon, "Fruits Basket" sort par chapitre dans la revue japonaise appelée : Hana to yume (花とゆめ). Par la suite les chapitres sortent sous forme de manga. La parution de la série s'est terminée au chapitre 136. Fruits Basket comporte 23 tomes reliés. En France, ce manga est publié aux éditions Akata/Delcourt. Les 23 tomes sont déjà sortis ( dernier volume publié le 14 novembre 2007). Il existe aussi un anime de 26 épisodes basé sur le début du manga (les 6 premiers volumes) disponible en DVD.
Synopsis
Tohru Honda est une lycéenne de 16 ans qui vit seule sous une tente après la mort de sa mère. Sans le savoir, elle s'est installé sur la propriété de la famille Sôma. Lorsqu'un garçon de sa classe, Yuki Sôma, découvre par hasard qu'elle habite sous une tente, il lui propose d'être recueillie par les Sôma. Tohru commence alors à vivre au milieu de Yuki, Kyô et Shigure Sôma et apprend le secret de la famille ; 13 de ses membres sont victimes d'une malédiction. Ces personnes se transforment en l'un des douze animaux du zodiaque chinois plus le chat lorsqu'une personne du sexe opposé les enlace ou lorsqu'ils se sentent génés, ou encore faible.

เสน่ห์สาวข้าวปั้น (「フルーツバスケット」, Furūtubasuketto ทับศัพท์จาก Fruits basket, フルーツバスケット?) เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น ที่แต่งโดย นาสึกิ ทากายะ มีเนื้อหาเกี่ยวกับ ฮอนดะ โทรุ เด็กสาวกำพร้าที่ด้วยเหตุบังเอิญได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวโซมะ ซึ่งสมาชิกทุกคนต้องคำสาป เมื่อถูกเพศตรงข้ามกอดจะกลายร่างเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งใน 12 นักษัตรจีน ลิขสิทธิ์ในประเทศไทยเป็นของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ (Siam Inter Comics)จัดพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ.2543 เดือนพฤศจิกายน เสน่ห์สาวข้าวปั้นถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์การ์ตูนฉายทางโทรทัศน์ มีจำนวนตอนทั้งหมด 26 ตอน ในประเทศไทย ออกวางจำหน่ายในรูปแบบวีซีดี-ดีวีดีลิขสิทธิ์โดยอามีโก้ และเคยฉายทางสถานีไอทีวี ในช่วงปี พ.ศ. 2547-2548 แต่ฉายไม่จบ

เนื้อเรื่อง
ฮอนดะโทรุได้สูญเสียแม่ผู้เป็นที่รักไปด้วยอุบัติเหตุทางรถ ทำให้เธอต้องมาอาศัยอยู่กับคุณลุงที่เลี้ยงชีพด้วยเงินบำนาญ โทรุได้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่เป็นภาระให้กับคุณลุงและจะหาเงินเรียนเอง คุณลุงคิดต่อเติมบ้านโดยช่วงเวลาที่ซ่อมนั้นได้ขอให้โทรุไปอยู่กับเพื่อนสักพัก แต่โทรุไม่อยากรบกวนใครจึงได้ไปตั้งเต็นท์ในป่าซึ่งเป็นพื้นที่ของตระกูลโซมะ โทรุได้เจอยูกิ และชิงูเระ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้โทรุตั้งมาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ และเคียวก็โผล่ออกแล้วความลับในตระกูลโซมะก็ถูกเปิดเผยด้วยอุบัติเหตุ

เชื่อไหมว่า เทออยุ่ในห้องใต้ดิน นาน 8 ปี

บางครั้งชีวิตจริงก็ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับนวนิยายจนหลายคนอดสงสัยไม่ได้ว่าคนอ่านแอบเลียนแบบตัวละครในเรื่องสมมติกันบ้างหรือเปล่า เหมือนอย่างที่ "วูล์ฟกัง พริคโลพิล" (Wolfgang P.)ลักพาตัวหญิงที่ตัวเองหมายปองมาคุมขังแบบตัวเอกในนิยายเรื่องดังที่กลายเป็นภาพยนตร์เมื่อหลายสิบปีก่อนยังไงยังงั้น ข่าวเด่นประเด็นร้อนในออสเตรีย ประเทศเพื่อนบ้านของเยอรมันเมื่ออาทิตย์ก่อน คงไม่มีข่าวไหนดังเท่ากับการหนีตายจากการถูกกังขังหน่วงเหนี่ยวในห้องใต้ดินของสาวน้อยวัย 18 ที่ชื่อนาตาชา คามพุชท (Natascha Kampusch)กว่า 8 ปีครึ่งที่สาวนาตาชาโดนหนุ่มใหญ่วัย 43 ปีที่ชื่อ "วูล์ฟกัง พริคโลพิล" หอบขึ้นรถตู้ แล้วนำไปกักขังไว้ในห้องใต้ดินที่บ้านตัวเอง โดยไม่มีเพื่อนบ้านคนไหนได้รับรู้ชะตากรรมของนาตาชาเลยแม้แต่น้อย "เราต้องยอมรับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีส่วนใกล้เคียงกับนวนิยายมาก เรายังลองค้นบ้านของคนร้ายดูเลยว่ามีหนังสือหรือภาพยนตร์เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่หรือเปล่า" นายเฮลมุท ไกรเนอร์ โฆษกตำรวจ เผย พร้อมกับชี้ว่า พฤติกรรมของนายพริคโลพิลช่างละม้ายใกล้เคียงกับตัวเอกของนวนิยายเรื่อง "The Collector" แต่งโดยนักเขียนชาวอังกฤษอยู่มาก นวนิยายเรื่องนี้ได้รับการตีพิมพ์เมื่อปี 2506 และเคยถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์เมื่อปี 2508
ในเรื่องสมมติเรื่องนั้น ตัวเอก "นายเฟรเดริค เคล็กก์" แอบหลงใหลนักศึกษาด้านศิลปะอยู่คนหนึ่ง และแอบเฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลา ในที่สุดเขานำเงินก้อนโตที่ได้มาจากการพนันบอลมาใช้ลักพาตัวเธอด้วยการซื้อรถตู้และใช้เงินอีกส่วนซื้อบ้านที่มีห้องใต้ดินมิดชิดสำหรับคุมขังเหยื่อของเขา
แต่นายเคล็กก์ไม่ได้ทรมานเหยื่อ หากแต่เพียรพยายามจะอ้อนวอนขอความรักจากเธอและซื้อเพลงโมสาร์ทมาให้เธอฟัง เขาเป็นเหมือนชายขี้เหงาแสนน่าสงสารที่เฝ้ารอคอยหาความรัก ในชีวิตจริง นายพริคโลพิลเองก็เฝ้าติดตามหนูน้อยนาตาชาวัย 10 ขวบ อยู่นาน ก่อนจะลงมือลักพาตัวเป็นผลสำเร็จเมื่อเดือนมีนาคม 2541 ขณะที่เธอกำลังเดินจากบ้านไปโรงเรียน เขาเคยบอกหนูน้อยนาตาชาด้วยว่า หากการลงมือครั้งดังกล่าวไม่ประสบผล เขาก็คงลงมือจับเธอในวันหลังอยู่ดีเพราะได้จัดเตรียมรถตู้และห้องใต้ดินไว้เสร็จสรรพแล้ว แม้ห้องดังกล่าวจะมีขนาดพื้นที่เพียง 8 ตารางเมตรเท่านั้น แต่ก็มีโถส้วม มีอ่างล้างหน้า และมีเตียงครบครัน
ในระหว่างถูกคุมขัง นายพริคโลพิลก็ดูแลใส่ใจเหยื่อของเขาไม่น้อยเพราะได้จัดเตรียมหนังสือให้เธอ รวมทั้งยังสอนหนังสือเธอด้วย แม้ว่าจะใช้เธอทำงานบ้านและงานในสวนบ้าง แต่ก็พาเธอออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยเหมือนกัน นายพริคโลพิลมีฐานะดีตามสมควร เพราะไม่ใช่แค่ช่างเทคนิคด้านโทรคมนาคมธรรมดาๆ หากแต่ยังมีหุ้นในบริษัทที่ตัวเองทำงานอยู่ด้วย ดังนั้นจึงมีเวลาอยู่บ้านมาก ในกรณีที่ไม่อยู่บ้าน ก็จะจับหนูน้อยนาตาชาลงไปขังไว้ในห้องใต้ดินที่มิดชิด โชคดีสำหรับหนูน้อยนาตาชาและเด็กสาวรายอื่นที่ชีวิตจริงไม่จบลงแบบในนวนิยาย เพราะเหยื่อในเรื่อง "The Collector" พยายามหลบหนีหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จจนสุดท้ายเธอล้มป่วยและเสียชีวิตไปในที่สุด ส่วนนายเคล็กก์นั้นแม้จะเศร้าโศกเสียใจต่อการตายจากไปของเธอและเคยคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่เขากลับล้มเลิกความคิดนั้นและหันไปมองหาเหยื่อรายใหม่แทน ต้องยอมรับว่า นาตาชา เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก จากวันที่เธอถูกลักพาตัวไประหว่างเดินไปโรงเรียน เมื่ออายุ 10 ขวบ ในละแวกหมู่บ้านเล็กๆ รอบนอกกรุงเวียนนา ข่าวเล่าว่าเธอถูกมารดาบังเกิดเกล้าตบหน้า มีปากเสียงกันเล็กน้อยเรื่องคู่รักใหม่ของแม่ ที่ยังไม่มีการยืนยันโดยตรงจากปากของนาตาชา แต่พวกนักข่าวก็พยายามขุดคุ้ยเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อขายข่าว
หลังจากวันนั้น นาตาชา ถูก "วูล์ฟกัง พริคโลพิล" กักขังไว้ในห้องลับชั้นใต้ดินที่เก็บเสียงเป็นอย่างดี เธอต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในนั้นแบบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ลองคิดดูเด็กวัย 10 ขวบ ชีวิตกำลังจะเริ่ม โชคชะตากลับเล่นตลกกับเธอเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ นี่คือสิ่งที่ นาตาชา คิดอยู่ในใจเสมอ แต่กำลังใจเธอดีเยี่ยมมาก เพราะเธอมองหาลู่ทางกลับสู่อิสรภาพตลอดเวลา แม้ "วูล์ฟกัง พริคโลพิล" จะพยายามข่มขู่ว่า ไม่เขาก็เธอจะต้องตายจากกัน หากเธอหลบหนีเขาไปได้ รวมทั้งเพื่อนบ้านรอบๆด้วย
จนวันนี้ 8 ปีครึ่ง สวรรค์ให้โอกาสเธออีกครั้ง จังหวะที่ "วูล์ฟกัง พริคโลพิล" เผลอ เธอวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเพื่อขอความช่วยเหลือจากเพื่อนมนุษย์รอบข้าง แต่ก็อ่ะนะ สังคมฝรั่งก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ผิดไปจากกรุงเทพบ้านเราเท่าไหร่หรอก กว่าเธอจะขอให้คนโทรศัพท์ไปแจ้งตำรวจได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
หลังจากที่หลบหนีออกมาได้สำเร็จ ผิดความคาดหมายที่ทุกคนคิดว่าเธอจะต้องกลับคืนสู่อ้อมอกพ่อกับแม่ แต่นาตาชากลับเลือกที่จะอยู่คนเดียว ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดจากนักจิตวิทยาแทน นี่คงเป็นสิ่งที่บอกได้นัยๆ ว่าเธอคงไม่คิดว่าครอบครัว(ที่แตกร้าว)ของเธอจะเป็นที่พึ่งได้ แม้ว่าทั้งพ่อและแม่(ที่แยกทางกันไปนานแล้ว)จะพยายามเรียกร้องเอานาตาชากลับมาสู่อ้อมอกก็ตามที สื่อหลายฉบับพยายามติดต่อขอสัมภาษณ์โดยเสนอเม็ดเงิน เพื่อเข้ากองทุนบำบัดฟื้นฟูจิตใจให้กับเธอ แต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจให้สัมภาษณ์ผ่านรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง ทุกคนทึ่งกับผู้หญิงแกร่งคนนี้มาก ถึงเธอจะออกอาการกลัวแสงจ้าๆ แล้วก็ยังคงแสดงความเป็นเด็กในบางครั้ง แต่เธอก็แสดงให้โลกเห็นถึงกำลังใจอันเข้มแข็งของเธอ

หลังจากที่เธอหนีมาไ้ไม่กี่วัดน "วูล์ฟกัง พริคโลพิล" ก็ปลิดชีพตัวเองตามสัญญา ด้วยการกระโดดขวางรถไฟในเวียนนา

"วูล์ฟกัง พริคโลพิล" ที่ชดใช้กรรมที่ตัวเองก่อไปแล้ว

น่าชื่นชมสื่อของออสเตรียมากที่ไม่ได้แสดงความละลาบละล้วงถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ "วูล์ฟกัง พริคโลพิล".. ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้แม้แต่น้อย ถึงเรื่องราวกว่า 8 ปีกับชายหนุ่มวัย 35 ปี (ในขณะนั้น) ที่อยู่ภายใต้หลังคาเดียวกัน เป็นบ้านเรารึ คงโดนวิสวัทหรือไม่ก็สรยุทธไล่เบี้ยในสิ่งที่เธอไม่อยากพูดแน่ๆ ปัจจุบัน น.ส.นาตาชา คัมพุช เติบโตเป็นสาวสวยและกำลังได้รับการดูแลอย่างดีจากนักจิตวิทยาและทีมแพทย์เพื่อช่วยให้เธอสามารถปรับตัวกลับมาใช้ชีวิตอยู่ได้ในสังคม เธอมีความฝันว่าอยากจะเรียนและทำงานเป็นดาราท่ามกลางกำลังใจจากทุกคนในสังคมที่อยากให้เธอได้รับสิ่งดีๆ ชดเชยความทุกข์ที่เธอได้รับตลอด 8 ปีที่ผ่านมา

ขอขอบคุน เรื่องราวจาก http://my.dek-d.com/writer/story/view.

Albert Einstein

Albert Einstein (14 mars 1879 à Ulm, Württemberg, Allemagne - 18 avril 1955 à Princeton, New Jersey, États-Unis) était un physicien allemand, puis apatride (1896), suisse (1899), et enfin helvético-américain (1940). Il a publié la théorie de la relativité restreinte en 1905 et une théorie de la gravité dite relativité générale en 1915. Il a largement contribué au développement de la mécanique quantique et de la cosmologie. Il a reçu le prix Nobel de physique en 1921 pour son explication de l’effet photoélectrique. Son travail est notamment connu pour l’équation E=mc² qui quantifie l’énergie disponible dans la matière.

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (Albert Einstein) (14 มีนาคม พ.ศ. 2422 - 18 เมษายน พ.ศ. 2498) เป็นนักฟิสิกส์ทฤษฎี ชาวเยอรมันที่มีสัญชาติสวิสและอเมริกัน (ตามลำดับ) ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในคริสต์ศตวรรษที่ 20 เขาเป็นผู้เสนอทฤษฎีสัมพัทธภาพ และมีส่วนร่วมในการพัฒนากลศาสตร์ควอนตัม สถิติกลศาสตร์ และจักรวาลวิทยา เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี พ.ศ. 2464 จากการอธิบายปฏิกิริยาโฟโตอิเล็กทริก และจาก "การทำประโยชน์แก่ฟิสิกส์ทฤษฎี"


Le 8 août 1876, Hermann Einstein (* 30 août 1847 à Buchau ; † 10 octobre 1902 à Milan) épouse Pauline Koch. Trois ans plus tard, le 14 mars 1879, Albert, leur premier enfant, naît dans leur appartement à Ulm en Allemagne. Le jeune Albert fait deux découvertes : la boussole à cinq ans et la rigueur scientifique dans un livre, La Petite Bible de la géométrie, à treize ans. Il fait ses études primaires et secondaires à la Hochschule d’Aargau en Suisse, où il obtient son diplôme le 30 septembre 1896. Il a d’excellents résultats en mathématiques, mais refuse de s’instruire en biologie et en sciences humaines, car il ne voit pas l’intérêt d’apprendre des disciplines que l’on retrouve partout dans les livres. Il considère la science comme le fruit de la raison humaine et de la réflexion. Il demande à son père de lui donner la nationalité suisse afin de rejoindre sa famille émigrée à Milan en Italie.

ไอน์สไตน์เกิดในเมืองอูล์ม ในเวอร์เทมบูร์ก ประเทศเยอรมนี ห่างจากเมืองสตุ๊ทการ์ทไปทางตะวันออกประมาณ 100 กิโลเมตร บิดาของเขาชื่อว่า แฮร์มานน์ ไอน์สไตน์ เป็นพนักงานขายทั่วไปซึ่งกำลังทำการทดลองเกี่ยวกับเคมีไฟฟ้า มารดาชื่อว่า พอลลีน โดยมีคนใช้หนึ่งคนชื่อ คอช ทั้งคู่แต่งงานกันในโบสถ์ในสตุ๊ทการ์ท (เยอรมัน: Stuttgart-Bad Cannstatt) ครอบครัวของเขาเป็นชาวยิว (แต่ไม่เคร่งครัดนัก) อัลเบิร์ตเข้าเรียนในโรงเรียนประถมคาธอลิก และเข้าเรียนไวโอลิน ตามความต้องการของแม่ของเขาที่ยืนยันให้เขาได้เรียน

Son fils Eduard, schizophrène passera sa vie dans une clinique en Suisse, son autre fils Hans-Albert fut ingénieur en Californie et eut une descendance.
ใน พ.ศ. 2443 เขาได้รับประกาศนียบัตรสำเร็จการศึกษาจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งสมาพันธรัฐสวิส และได้รับสิทธิ์พลเมืองสวิสในปี พ.ศ. 2444

คำพูด ของ Albert Einstein..^^

A human being is a part of a whole ,called by us "unlverse" ,a part limited in time and space.He experiences himself,his thoughts and feelings as something separated from the rest....a kind of optical delusion of his consciousness.This delusion is a kind of prison for us,restricting us to our personal desires and to affection for a few things nearest to us.Our tasks must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in beauty.


มนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของส่วนรวมที่เราเรียกว่า เอกภพ เป็นเพีงเศษเสี้ยวส่วนจำกัดของอวกาศและเวลา มนุษย์รับรู้ตัวตน ความคิด ความรู้สึก เหมือนเป็นสิ่งที่แยกออกมาจากส่วนอื่นๆ...นั่นเป็นเพียงภาพลวงตาที่สร้างขึ้นภายในจิตใจ ภาพมายานี้คือสถานที่คุมขังพวกเรา จำกัดพวกเราให้ลุ่มหลงอยู่กับกิเลสตัณหา และหลงใหลกับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ใกล้ตัว ภารกิจอันยิ่งใหญ่ของเราคือการปลดปล่อยตัวเองออกจากสถานที่คุมขัง แล้วก้าวไปสัมผัสกับความจริง มีเมตตาต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวลและเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ โดยรวมอย่างแท้จริง

Albert Einstien

Scrabble en France

แง ลืมบอกไปว่า เมื่อวันที่26/1/08 ไปสถานฑูตฝรั่งเศสมา ไปเนี่ยก้้อไม่ได้ไปตัวเปล่านะ
ไปแ่ข่งขัน สแครปเบิ้ลมาด้วย อย่าเพิ่ง คิดว่าง่ายนะ งงมาก
เล่นเอามึนกันไปตามๆกัน
กติกาการเล่น มีอยู่ว่า
เขาจะมีไผ่ที่เขียนตัวอักษร และสระ ไว้ ตัวอักษรละ ประมาณ 3 ใบ ส่วนสระจะมีมากกว่านั้น
นั่งกันเป็นทีมๆ และทีมของโรงเรียนราชินีบูรณะอยู่ในอันดับที่ 1 ในทีมให้ช่วยกันคิดช่วยกันตอบได้
เขาจะหยิบไผ่ขึ้นมา 7 ใบ และเขียนตัวอักษรที่ได้นั้นลงกระดาน และให้พวกเราคิดคำที่มีตัวอักษรที่เขาหยิบขึ้นมา คำนั้นต้องมีตัวอักษรที่เขาหยิบไผ่ขึ้นมาเท่านั้น
แต่ละตัวอักษรจะมีคะแนนที่แตกต่างกันไป อย่างเช่น Q จะมีัคะแนน 10 ส่วน พวกสระ จะมีคะแนน 1 กับ 2 เท่านั้น กลุ่มไหนที่ทำคะแนนได้มากที่สุด จะได้นำคำที่คิดไปเขียนต่อบนกระดาน เขียนตัวอักษรไปกี่ตัว ก้อจะหยิบไผ่ขึ้นมาตามตัวที่ลงไป เช่น ลงไป 2 ใบ ก้อจะหยิบไผ่ขึ้นมาอีก 2 ใบ
เล่นไปแบบนี้เรื่อยๆ จนไผ่หมด ดูคะแนนว่าใครได้มากที่สุด
กลุ่มนั้นก้อจะเป็นผู้ชนะ

แฮะๆ ส่วนราชินีได้เท่าไรอะหรอ? ได้ี่สุดท้ายเลยยยย T_T
แง ยังไม่มีประสบการณ์อะนะ เพราะปีนี้ก้อไปแข่งเป็นปีแรกด้วย เล่นยังไงตอนแรกยังไม่รู้เลย
นั่งงงกันเป็นแถว ต้องถามคนข้างๆตลอดว่าเขาให้เล่นยังไง เล่นแบบไหน ลงแบบนี้ได้ไหม?????
ปีนี้เรายังไม่รู้อะไร ต้องไปฝึกก่อน ปีหน้าเจอกัน ส่วนของรางวัลก็มีตามลำดับที่ตามกันไป

Coco Chanel

Coco Chanel (née Gabrielle Chasnel, 1883-1971) était une créatrice, modiste et une styliste célèbre pour ses créations de haute couture et de parfum. Elle est à l'origine de la maison de haute couture Chanel. Née le 19 août 1883 à Saumur (Maine-et-Loire), elle est issue d'une lignée de marchands forains cévenols (Ponteils-et-Brésis, canton de Génolhac, Gard). Ses deux parents sont Albert Chanel (originaire du Gard et camelot) et Jeanne Devolle (originaire de Courpière dans le département du Puy-de-Dôme et couturière). La mère de Coco Chanel meurt à 33 ans à peine, épuisée par des grossesses successives. La jeune fille n'a alors que 12 ans. Son père l'abandonne pour aller faire fortune en Amérique. La jeune fille se retrouve seule avec ses deux sœurs, Julia, 13 ans, et Antoinette, 8 ans, dans un orphelinat à Aubazine, en Corrèze. Ses deux frères sont, quant à eux, placés chez des agriculteurs. Avec sa tante Adrienne, sœur de son père, elle devient demoiselle de magasin à Moulins, puis chanteuse de music-hall. Elle se produit en spectacle devant les officiers qui la surnomment « Coco », parce qu'elle chante Qui qu'a vu Coco (paroles de Baumaine et Blondelet, musique de Deransart). Ce surnom ne la quittera plus.

โกโก หรือ กาเบียล ชาแนล (Gabrielle Bonheur "Coco" Chanel) (19 สิงหาคม พ.ศ. 2426-10 มกราคม พ.ศ. 2514) เป็นนักออกแบบเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายและเครื่องประทินความงามชาวฝรั่งเศส เป็นตัวอย่างนักแฟชั่นในศตวรรษที่ 20 และเป็นผู้ก่อตั้งผลิตภัณฑ์ ชาแนล ของฝรั่งเศสเดิมชื่อ กาเบรียล บาน่า ชาแนล เมื่อเธอเริ่มโตเกิดปัญหาการเงินในครอบครัวเธอจึงต้องไปร้องเพลงในคาเฟ่เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ วันหนึ่งเธอร้องเพลง กิตาวู โกโก เป็นที่ถูกใจของผู้ฟัง และเรียกร้องให้เธอร้องอีกโดยตะโกนว่า"โกโก ชาแนล" ตั้งแต่บัดนั้นคนก็รู้จักเธอในนาม"โกโก ชาแนล" เธอเริ่มเปิดร้านขายหมวกในปารีสและเริ่มคิดค้นน้ำหอมทั้ง 10 กลิ่นโดยกลิ่นที่เธอชอบและเป็นกลิ่นที่ขายดีที่สุดคือ แชแนลนัมเบอร์ไฟว์ ชาแนลเป็นผู้ริเริ่มให้ผู้หญิงใส่กางเกงเป็นคนแรก และเธอก็คิดค้นสูทของผู้หญิงมีชื่อเรียกว่า ชาแนลสูท สัญลักษณ์ของ ชาแนล คือรูปดอกพุด สีขาว เพราะเป็นดอกไม้ที่ชาแนลชอบนำติดตัวไปในงานโชว์เสื้อของเธอโดยเธอมักจะนำมาทัดไว้ที่ผม

Temp Imparfait

Imparfait
เป็นกาลอดีตอีกหนึ่งตัวที่มีความสำคัญมาก ใครก็ตามที่ฝึกกระจายกริยากับประธานNous ในกาลปัจจุบันจนแม่นแล้ว จะเรียน Imparfait ด้วยความสุขยิ่งนัก เพราะ...Imparfait ทำจาก Nous ใน temps présent ตัด ons ทิ้ง

ตัวอย่าง กริยา Parler = nous parl....ons

Je parlais Tu parlais Il/elle parlait

Nous parlions Vous parliez Ils/elles parlaient

ตัวอย่าง กริยา Finir = nous finiss.....ons

Je finissais Tu finissais Il/elle finissait

Nous finissions Vous finissiez Ils/elles finissaient

ตัวอย่าง กริยา Boire^ดื่ม = nous buv.....ons

Je buvais Tu buvais Il/elle buvait

Nous buvions Vous buviez Ils/elles buvaient

ระวัง กิริยาต่อไปนี้

กริยาลงท้ายด้วย -GER manger nager voyager
กริยาลงท้ายด้วย -CER commencer effacer
การใช้ ใช้อย่างไร
1. ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกินระยะเวลายาวนานในอดีต เช่น สภาพสิ่งแวดล้อมและนิสัยคนที่เคยเป็นในอดีต Avant(เมื่อก่อน), quand j’étais jeune, j’aimais jouer.ตอนเด็กฉันชอบเล่น การเป็นเด็ก เกิดในอดีต เกิดนาน การเป็นเด็กไม่ใช่เป็นปุ๊บหายปั๊บ แล้วเมื่อตอนเป็นเด็กฉันก็ชอบเล่น ตอนนี้โตแล้ว เลิกเล่นแล้ว Autrefois(สมัยก่อน), ma maison était en bois.บ้านฉันทำด้วยไม้ Il était studieux.เขาเคยเป็นคนขยัน
2. ใช้บรรยายเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในอดีตแล้วมีอีกเหตุการณ์หนึ่งเกิดแทรกแล้วจบทันที เหตุการณ์ที่กำลังเกิด ใช้ Imparfait ส่วนเหตุการณ์ที่เกิดแทรกใช้ Passé composé คู่นี้ต้องฝึกบ่อย ๆ เพื่อให้เห็นความแตกต่างของลักษณะการเกิดของเหตุการณ์ จำรูปข้างล่างให้ดี

Mon père dormait(พ่อกำลังหลับ เหตุการณ์กำลังเกิดขึ้น) quand je suis arrivée(เมื่อฉันมาถึง เหตุการณ์แทรก).

3.ใช้กับเหตุการณ์สองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกินเวลายาวนานคู่ขนานกันในอดีต Pendant que vous voyagiez, nous apprenions le français à l’école.ขณะที่คุณเดินทาง เรากำลังเรียนภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียน
4.ใช้กับสำนวน Si ในประโยคเงื่อนไขแบบที่ 2 ไม่เป็นจริงในปัจจุบัน และ Si ที่แสดงการชักชวน Si j’étais toi, je ne viendrais pas. ถ้าฉันเป็นเธอฉันไม่มาหรอก แต่ความจริงมา Si on allait à la piscine?ไปว่ายน้ำกันไหม คำบ่งเวลาที่บอกการเป็น Imparfait ที่สำคัญคือ Autrefoisสมัยก่อน, avantเมื่อก่อน, dans ma jeunesseเมื่อสมัยฉันสาวเป็นสาว หรือเป็นหนุ่ม เป็นต้น

Expression du jour.

วันนี้เราเอาสำนวนภาษาฝรั่งเศสมาฝากนะ
ไม่ยากหรอก จำให้ได้นะจ๊ะ

« Dès potron-minet. » : Dès l'aube, le petit matin, les premières lueurs du jour. [ตั้งแต่เช้าตรู่]
« Demain, on rase gratis ! » : Faire des promesses que l'on ne tient pas. [ให้คำมั่นสัญญาแบบที่ไม่คิดจะยึดมั่น]
« Dépouiller / tuer le vieil homme (en nous). » : Se débarasser de ses mauvaises habitudes. / Changer radicalement de vie. [สลัดทิ้งนิสัยเสียเดิมทิ้ง, เปลี่ยนรูปแบบชีวิตใหม่แบบหน้ามือเป็นหลังมือ]
« Donner de la confiture à un cochon. » : Donner quelque chose à quelqu'un qui ne le mérite pas, qui ne sait pas l'apprécier ou qui n'en a aucune reconnaissance. [ให้บางสิ่งบางอย่างกับใครบางคนที่ไม่คู่ควร, ที่ไม่รู้จักคุณค่า, ที่ไม่รู้สำนึกบุญคุณ (= สุภาษิตไทย : ให้แก้วแหวนกับลิง ?)] / Gâcher quelque chose. [ทำให้เสียของ]
« Donner des noms d'oiseau. » : Injurier, insulter. [ดูหมิ่น, ดูถูก, ด่าว่า, สบประมาท]
« Treize à la douzaine. » : Un grand nombre, beaucoup [มาก]
« Tronche de cake. » : Imbécile. [โง่, งี่เง่า]
« Un temps de chien » : Un très mauvais temps [อากาศไม่ดีเลย]
« Vogue la galère ! » : Arrive ce qui pourra ! [อะไรจะเกิดก็เกิด]

เราเลือกมาที่คิดว่าเพื่อนๆต้องใช้ในชีวิตหรือเกี่ยวข้องกับการพูดอะนะ
ขอบพระคุณเครดิต www.rn.ac.th/kk ของอาจารย์เกรียงไกรด้วยนะคะ
(ไปอ่านเจอเลยเอามาฝากนะเพื่อนๆ)